Herken je dat gevoel. Dat gevoel dat het buiten ijskoud is. Dat je thuiskomt en de warmte je lichaam omhelst. Een warmte die niet met woorden uit te drukken is, maar die iedereen diep vanbinnen kent. Dat is precies het gevoel dat ik kreeg toen ik in Saariselkä binnen kwam in de chalet. Dit gevoel kan het beste omschreven worden aan de hand van een van de meest bijzondere natuurverschijnselen die ik ooit mee heb mogen maken.
Tijdens mijn studietijd in Finland kreeg ik de mogelijkheid om af te reizen naar Lapland. Na een reis van ongeveer 7 uur dwars door Finland, komen we uiteindelijk aan in Saariselkä. Waar het in het zuiden van Finland nog maar amper vroor, was de temperatuur in Lapland afgekoeld naar ongeveer -28 graden, met een gevoelstemperatuur van -38. De chalet waar Bjorn, Andrea en ik verblijven is gebouwd bij een rotonde, waar nog zeven andere chalets aan gevestigd zijn. In het midden is er ruimte gemaakt voor een kampvuur. Dit gaf een primitief gevoel van kamperen, waarbij we zelf een kampvuur moesten maken. Dit was erg lastig, maar uiteindelijk gaf dit een voldaan gevoel. Na mijn tas uitgepakt te hebben, zijn we nog wat gaan drinken, maar eenmaal thuis viel ik al vrij snel in slaap.
De volgende dag gaat de wekker terwijl het nog pikdonker is, waardoor ik eigenlijk heel verbaasd kijk of de tijd wel goed staat. Ik besef me dat in deze tijd van het jaar de zon hier niet meer opkomt. Het blijft vrijwel de hele dag donker, op een paar uur middaglicht na. Dit is een heel apart gevoel, ook omdat heel mijn biologische klok ervan in de war raakte. Als de telefoon gaat, worden we gebeld door Alex, die verteld dat het Noorderlicht die avond te zien is. Een prachtig verschijnsel, dat ook wel te boek staat als Aurora Borealis.
Wanneer we besluiten om naar buiten te gaan, is het ijskoud. Ik weet nu dan ook waarom in laagjes kleden zo belangrijk is. Zelfs met thermokleding, drie paar sokken en een skipak aan, voelt het koud aan. Maar, volgens velen is het Noorderlicht dit absoluut waard. We lopen naar een verlaten berg, net buiten het dorp. Dit zou dé ideale plek zijn om het Noorderlicht te zien. Het is een flinke klim, maar het blijkt een goede manier om weer op te warmen.
Eenmaal boven worden we in eerste instantie erg teleurgesteld. Het Noorderlicht is amper zichtbaar en verschijnt net zo snel als het weer verdwijnt. Een goed shot met een camera is dan ook vrijwel onmogelijk. We besluiten te wachten, maar al het stilstaan maakt het er niet beter op. Bjorn en ik beginnen de kou echt steeds beter te voelen in onze handen en voeten.
Dan verschijnt het Noorderlicht, zó helder dat het lijkt alsof de gehele vlakte verlicht wordt. Ondertussen denk ik niet eens meer aan de kou. Het is zelfs nog mooier dan wat ik me voor had kunnen stellen. Ik pak mijn camera en zet deze neer om een time-lapse te maken van het verschijnsel. Invloed op de instellingen had ik ondertussen niet meer. De camera was zo koud, dat zelfs het beeldscherm kuren vertoonde. Het enige dat ik kon doen, was de camera neerzetten en maar afwachten.
Vijftien minuten heeft het uiteindelijk geduurd voordat het er voor die avond op zat. De kans dat het Noorderlicht terug zou komen was minimaal, maar ik had mijn kans gepakt, in ieder geval met mijn eigen ogen. De tocht naar beneden ging vele malen sneller dan omhoog. Bovenop de berg werden sleetjes verhuurd. Waar de klim omhoog ons nog meer dan een uur heeft gekost, ging de afdaling in een oogwenk, ondanks dat Bjorn, Andrea en ik elkaar verschillende malen nog van de slee hebben gereden. Eenmaal beneden kreeg ik pas in de gaten hoe koud ik het eigenlijk had. De afdaling heeft ervoor gezorgd dat mijn handen en voeten gevoelloos lijken.
Toen Bjorn de deur van het chalet opende, voelde ik de warmte me tegemoetkomen. Deze warmte was heerlijk en dat gevoel kan ik niet echt beschrijven. Met de open haard aan, een warme chocolademelk met slagroom in de hand en onder een deken in de bank, werd er nog lang nagepraat over hetgeen we die avond gezien hadden. Toen bedacht ik me dat ik nog foto’s met de camera had gemaakt. Ik wist echter door de kou niet hoe deze eruit zouden zien. Ik pakte mijn camera en sloot deze aan op de laptop. Ondanks dat ik niks had kunnen zien op de berg, heb ik nog een aantal mooie foto’s kunnen maken. Uiteindelijk waren de foto’s het wachten meer dan waard.
Wil jij nou ook je grenzen verleggen en een week (of langer) in Lapland doorbrengen, dan heb ik hier een aantal tips voor je! Lapland kan het beste bezocht worden in de winter, aangezien dit een sprookjesachtig gevoel met zich meebrengt. Wil je nou ook eens Lapland bezoeken of ga je kamperen op plekken met vergelijkbare temperaturen? Hier zijn vijf handige tips:
- Laagjes, laagjes, laagjes. Draag zo veel mogelijk laagjes, aangezien het kan afkoelen tot -30°.
- Houdt je telefoon dicht bij je. Door de kou kan het scherm kuren vertonen, waardoor deze heel lastig te gebruiken is. Dit is vooral lastig in geval van nood.
- Blijf altijd dicht bij de bewoonde wereld zonder gids. Doordat alles vol sneeuw ligt gaat het erg op elkaar lijken. Loop je de verkeerde kant op, dan kan je zomaar verdwalen. Neem ook altijd iets te eten mee voor onderweg.
- Zorg dat je de instellingen van je camera onder standaard knoppen hebt zitten. Aangezien het scherm door de kou nogal eens kan falen, is het makkelijk om op elke moment de juiste instellingen voor het juiste foto moment te kunnen gebruiken.
- Een tip specifiek voor Lapland. Ga zeker voor een husky-trip en het rijden op een sneeuwscooter. Dit zijn dingen die je gedaan moet hebben!
Dus, kom uit je comfortzone! Pak je spullen, koop een vliegticket en boek een verblijf in Saariselkä! De kou? Maak je daar maar geen zorgen over, trek voldoende kleding aan, boek mooie activiteiten en geniet van al het moois dat Lapland te bieden heeft! Heb je nog tijd over? Breng een bezoek aan Santa Claus Village, waar de kerstman niet kan wachten om met je op de foto te gaan!